Yetiştiği ortamı, o ortamı hazırlayan şartları… Etkilendiği şahısları… Duraklama ve gerileme dönemlerinden itibaren ve özellikle Tanzimat ve İttihat-Terakki devrimlerinden sonrası Osmanlıyı… O günkü ve bugünkü dünyayı; ekonomik ve kültürel yönden yönlendiren-şekillendiren siyasi Siyonizm’in perde arkasını ve tabi Sabataycılık ve dönmelik kavramını bilmeden ve bütün bunları birlikte düşünüp değerlendirmeden Atatürk’ü doğru tanımanın mümkün olmayacağı kanaatindeyiz.
Bu konuya, böyle farklı ama irtibatlı zaviyelerden baktığımızda, Atatürk’ün Osmanlının bir meyvesi olduğunu görmekteyiz. Evet Atatürk, yıkılmaya yaklaşmış olan Osmanlının bütün özelliklerini üzerinde taşıyan bir eseridir.
Artık kökleri çürümeye, dalları kurumaya, gövdesi koflaşmaya başlamış ve 6 asırlık şanlı bir medeniyet mirasının hastalıklı; ama, zahiren hala görkemli ağırlığını taşıyamayacak kadar ihtiyarlamış bulunan Osmanlı çınarının, içteki çürümüşlükler ve dıştaki tecavüzlerle yıkılmasından sonra, kaderin cilvesiyle, önce bu çınarın altını ve artıklarını temizlemek, sonra da aynı cinsten adil ve asil yeni bir medeniyeti filizlemek üzere, Atatürk; devrilen Osmanlının bir çekirdeğidir…
İşte bu noktada, 500 sene önce İspanyadan topluca sürülen ve Osmanlı tarafından kabul edilip kol kanat gerilen ve genellikle Ege bölgesine, İzmir ve Selanik çevrelerine yerleştirilen… Ve bundan 150 sene sonra da önemli bir kısmı Sabataistleşip dönmeleşen Yahudi gerçeğini irdelemek gerekir.
Osmanlı çınarının dallarına dışarıdan bir aşı gibi takılıp yerleştirilen… Osmanlının ticari, iktisadi, siyasi ve diplomasi hayatında birtakım hayırlı ve yararlı meyveler de veren… Ama zamanla kanser uru gibi bütün gövdeyi sarıp, kendi hesabına sömüren ve kemiren “dönmelik ve masonluk” gerçeğini… Bunların marifeti olan Tanzimat hıyanetini, Osmanlı padişahlarını tamamen etkisiz ve yetkisiz birer vitrin bekçisi ve günah keçisi haline getiren İttihat ve Terakki hükümetlerini ve yine bunların bilinçli hileleriyle itelendiğimiz 1. Dünya Harbinin görünen ve gizlenen sebep ve neticelerini çok iyi takip ve tahlil etmeden; ne Mustafa Kemal’i, ne Milli Mücadeleyi, ne Cumhuriyet dönemini ve ne de devrimlerin mana ve mahiyetini çözmemiz imkânsız gibidir.
Rusçuklu Hacı Eşref Efendinin, Macaristanlı bir Yahudi asıllı hanımından doğan ve 10 yaşında hafızlığı tamamlayan meşhur Mithat Paşanın bile, bu dönme sabataistlerden olduğunu göz ardı ederek[1] Osmanlı ve Cumhuriyet tarihini yazmak ve Türkiye gerçeklerini saptamak nasıl mümkün olabilir?
Bu işe, Sabatay Sevi ile başlamamız gerekir.
1492 de İspanyadan kovulan ve gelip İzmir’i mekân tutan, Haham Mordahay Sevi’nin torunlarından Kara Menteş’in oğlu Sabatay Sevi, 1626 yılında İzmir Agora’da dünyaya gelir. (Bugün, İzmir Agoradaki tarihi eserleri koruma bahanesiyle, özellikle eski sinagogların restorasyonuna çok ciddi bir gayret gösteren TUSİAD başkanı Tuncer İlhan’la, İzmir Belediye Başkanı Ahmet Piriştina’nın bu girişimleri de ayrıca dikkat çekicidir.) Her Yahudi çocuğu gibi eğitimine kutsal Tevrat eğitimiyle başlayan Sabatay, gizemli Kabala öğretisine özel bir ilgi beslemektedir. Kendisini mistik bir hayata veren Sabatay Sevi 40 yaşına geldiğinde, yani 1665 senesinde çevresine “Beklenen Mesih” olduğunu bildirir. Zaten Hıristiyan Avrupa’da bu yıllarda Hz. İsa’nın dönüşünü beklemektedir. Bu iddialar Avrupa’da, Kuzey Afrika’da, Ortadoğu’da ve tüm Osmanlı coğrafyasında büyük bir yankı meydana getir ve Osmanlı yönetimini tehdit eder bir noktaya erişir.
Bunun üzerine Sultan 4. Mehmet, Sabatay Sevi’yi tutuklatıp Edirne’ye getirtir. “Ya bu iddialarından vazgeçip Müslümanlığı seçmek veya idam edilmekten birini tercih etmesi” istenir.
O sırada, sarayda Sabatay Sevi’nin hem tercümanlığını hem sorgulamasını yürüten kişi, 0smanlı Şeyhülislamı, Yahudi dönmesi Moses Ben Raffael’in torunu Mehmet Emin Efendi’dir. Zaten bundan sonraları birçok, dönme Şeyhülislamlar daha görülecektir.
Sabatay Sevi, sonunda, “Mehmet Aziz Efendi” adını alarak Müslümanlığı seçmiştir. Karısı Sara ise artık Fatma Hanımefendi’dir!?
Bunu takip eden 10 yıl içinde Sabatay Sevi’yi taklit eden, İzmir, Selanik, İstanbul, Bursa ve Edirne’de binlerce Yahudi ailesi bölük bölük, Müslüman adı alarak İslam’a girmiştir. Ve Sabatay Sevi’nin son eşi Ayşe Hatun’un Selanikli olmasının da etkisiyle, artık sabataizmin merkezi Selanik’tir.
İslam’ı içinden yozlaştırıp yıkmaya çalışan ve sahabeyi biri birine kışkırtan Yahudi dönmesi İbni Sebe gibi, Sabataist dönmeler de, “Mesih olan Sabatay’ın ölmediğini ve ruhunun, vekillerinden birinin bedenine girerek, yakında geri geleceğini” beklemektedir.[2]
Bu beklenti, sabataistlerin, önce ikiye bölünmesine sebebiyet vermiş. Müslüman adı Osman Baba olan Haham Baruchiah Ruso taraftarları, diğerlerinden ayrıldı ve bunlara “KARAKAŞİ” denilmiştir.
Geri kalanlar, Müslüman adı Abdullah Yakup olan Haham Yakov Kerido’dan dolayı “YAKUBİLER” olarak biline gelmiştir.
Daha sonra Osman Baba’nın ölümü üzerine Karakaşilerden ayrılan ve çoğunluğunu İzmir Sabataistlerini oluşturan bir gurup ise “KAPANİLER” diye günümüzde de devam etmektedir.
“Kapan” ın İbranicede “İzmir’im” anlamına geldiği söylenmektedir.[3]
Yakubiler: Genellikle Selanik ve civarında oturuyor ve Osmanlı yüksek memurlarını ve İttihat terakki masonlarını oluşturuyorlardı.
En kalabalık grup olan Kapaniler, İzmir ve Ege’de bulunuyor ve zengin tüccarlardan meydana geliyorlardı.
“Karakaşi” ler ise, en mutaassıp ve en muhafazakâr grubu oluşturuyor ve genellik esnaf ve zanaatkârlıkla meşgul oluyorlardı. Sonradan basın, kültür ve siyasete ilgi duyacaklardı.
Bu üç ayrı grup, mezhep taassubuyla, farklı yerlerde ibadet ediyor, kolay kolay kız alıp vermiyor ve hatta ölülerini bile aynı mezarlığa gömmüyorlardı.[4] Ve aralarındaki gizli rekabet ve husumet hala sürmektedir.
Türkiye’nin meşhur sabataistlerinden Abdi ve İsmail “İpekçi” ler ve yine Eski İzmir Belediye Başkanları Osman Kibar gibileri Karakaşiler’dendir.
Ama Aydın ve Yüksel Mendereslerin ana tarafından dedesi olan Evliyazade Mehmet Efendi ise, Kapanilerden’dir. Bu yüzden Karakaşilerin kızı Nermin Hanımla evlenmesi büyük tepkilere sebebiyet vermiştir. Ve yine DP eski İzmir Belediye Başkanı Faruk Tunca Kapanilerdendir.
Karakaşiler; Yakubiler ve Kapaniler gibi, asimile olmamıştır. Ve meşhur Feyziye mektepleri 130 yıldır Atatürk’ün öğretmeni Şemsi Efendi (Şimon Zui) den itibaren tamamen bu Karakaşilerin güdümündedir.
Hatta başta Yakubiler, Selanik’te ve başka şehirlerde, Sabataist dönmelerin özel camiler bile yaptırdıkları bilinmektedir. Ama bu üç sabataist grubun da, Mevlevi ve Bektaşi tarikatlarıyla sıkı fıkı olmaları ilginçtir.
Daha sonra İttihat Terakki gibi hıyanet oluşumlarına zemin ve elaman hazırlayan ve 1860 da Fransa’da bir Yahudi Avukat tarafından kurulan: “Evrensel Musevi Birliği” nin Osmanlı topraklarında hızla yayılması, herhalde tesadüfle izah edilemeyecektir.
Çünkü Siyonizm hayali: Dönmeler dahil, tüm Yahudilerin kutsal hedefiydi… Hiçbir Musevi vaizin: “Kurtarıcı bir gün mutlaka Siyon’a gelecektir” demeden ve bütün cemaati “amin” çekmeden, hutbesini bitirdiği görülmemişti…
ACABA “SİON” NERESİYDİ ve TÜRKİYE’Yİ “SİON” GÖREN KİMLERDİ?
Sion (Siyon-Zion)’un Kudüs’te Yahudilere ait kutsal bir dağın ismi olduğu, ama bütün Filistin topraklarının Arz-ı Mev’ud’un merkezi olarak Büyük İsrail’e vatan yapılacağı inancı, Siyonist Yahudilerin pek çoğunun kanaati ve beklentisidir.
Ancak, İspanya sürgününden sonra Osmanlıya sığınan ve Lozan barışıyla yapılan Mübadele sonucu Selanik ve civarından alınıp tamamen Anadolu’ya taşınan ve yüzyılların birikim ve becerisiyle Osmanlı ve Cumhuriyet döneminde; ekonomiden siyasete, diplomasiden ticarete, medyadan bürokrasiye… Çok etkili ve yetkili kurumlara ulaşan birçok Yahudi ve dönmenin kafasındaki Siyon, Türkiye’dir!…
Ve zaten ta 1860’larda Galata Komisyon Hanında başlattıkları ve 1871 de çıkarttıkları “Der saadet Tahvilat Borsası Nizamnamesiyle” resmiyet kazandıkları bankacılık ve para piyasası ellerindedir… Osmanlının yüksek memurları, stratejik kurumları, önemli bürokrat ve diplomatları kendilerindendir. Önemli şehirlerin Belediye başkanı ve önemli nüfus oranı, dönmelerdir.
Örneğin: 1873 yılında Avusturya-Macaristan Krallığı İzmir Başkonsolosu Viyana’ya gönderdiği gizli bir raporda:
İzmir’in 155 bin nüfusa sahip olduğunu… Bunun 75 binini Rumların, 45 binini Türklerin, 15 binini Yahudilerin, 20 binini de Ermeni ve Katoliklerin oluşturduğunu…
Ticari hayatın tamamen Yahudilerin, zanaatçılığın Ermenilerin, eğlence yerlerinin Rumların elinde bulunduğunu, Türklerin ise, sadece hayvancılık ve ziraatla uğraştığını ve pek azının da dini ilimler ve işçilikle meşgul olduğunu bildirmektedir.
Acaba “Osmanlıyı yıkıp, Türkiye Cumhuriyetini kurmak, Anadolu’yu vaad edilmiş Siyon ülkesi gören Yahudilerin ve bunların Amerika’daki güçlü destekçilerinin bir projesi midir?
Veya “Filistin’deki Kudüs Merkezli Büyük İsrail hedefine ve Siyonizm’in dünya hâkimiyetine giden yolda, çok gerekli ve önemli bir basamak ve sığınak olarak yararlanmak üzere mi, Türkiye Cumhuriyeti bina edilmiştir?!”
Çünkü İzmir Alliance (Evrensel Yahudi Birliği) okulunun eski Müdürlerinden birisinin “Türkiye Yahudi dindaşlarımız için vaad edilmiş topraklar (Siyon) olabilir” sözleri oldukça ilginçtir ve ipucu vermektedir.[5]
Ve yine:
Şeriat devletinin başkenti İstanbul’da “Şeriat isteriz. Gâvurluğa geçit vermeyiz!” gibi sırıtan sloganlarla ve yeşil sancaklarla sokaklara dökülen ve “gerici oldukları belli olsun diye” Mektepli zabitleri ve bazı İttihat Terakkicileri katleden ve padişah taraftarı görünen 31 Mart isyancılarına karşı,
Nasıl olduysa, hemen birkaç saat içinde irtibata geçip organize olan ve irtica isyanını bastırmak üzere Selanik’ten yola çıkan Harekât ordusunda; o zaman Kurmay Başkanı olarak Yüzbaşı Mustafa Kemal’in ve İttihat Terakkici, sonra ise Millici ve Cumhuriyetçi olacak Yüzbaşı Kazım (Karabekir) ve Yüzbaşı İsmet (İnönü) beylerin bulunması…
Ve asıl hayret verici olan, bu Hareket ordusunda Bulgar, Arnavut ve Manastır çeteleri yanında; 750 kişilik tamamen Selanik Yahudilerinden oluşan gönüllü Musevi taburunun, hem de 2. Fırka komutanı Albay Kazım Beyin komutasında yola çıkması!…
Ve yine, nasıl oluyorsa, hep birlikte Kızıl Sultan diye düşman oldukları Sultan Abdulhamid’in özel koruma alayının da bunların içine katılması!…
Ve Anadolu’dan, örneğin Bursa’dan Mahmut Celal (Bayar) komutasındaki gönüllü birliğin hemen İstanbul’a gelip bunlara ulaşması!…
Ve Hareket ordusu Yeşilköy’e ulaşınca, Kurmay başkanlığını, Berlin’den gelen Enver Paşa’nın devr alması ve İstanbul sokaklarındaki kanlı çatışmalardan ve önemli kayıplardan sonra isyanın bastırılması…Ve bütün bunların suçunun, hiç alakası ve günahı bulunmayan Abdulhamid’e yıkılması ve tahttan indirilip sürgüne yollanması!…
Acaba:
Yahudi ve dönmelerin, Osmanlıyı yıkarak, Türkiye Siyon Cumhuriyetini kurmak üzere planlanan ve danışıklı dövüş şeklinde yapılan bir ihtilal provası mıydı?
Siz bu soruların mantıklı ve tutarlı cevaplarını bulmaya uğraşırken, biz bu arada sizi daha fazla merakta bırakmamak için, şu sorunun cevabını vermeye çalışalım.
“Peki, Atatürk; hem Hareket ordusunda, hem Kurtuluş savaşında, hem Cumhuriyetin kurulmasında ve devrimlerin yapılmasında, hep bu ekiple çalıştığına göre, O kimdi?!…
Bizim kanaatimiz, Mustafa Kemal; aynı çevrede yetişmiş, içlerinden gelmiş, ülkemizdeki, Avrupa ve Amerika’daki ekonomik ve siyasi etkinliklerini ve o gün için karşı konulmaz güçlerini ve Türkiye üzerindeki niyetlerini çok iyi tespit etmiş birisi olarak:
” Büyük bir diplomasi dehasıyla, onların “Anadolu Siyon Devletini oluşturma ve kendi emelleri doğrultusunda” kullanma gaye ve gayretlerinden yararlanarak ve onlardan birisi gibi davranarak, sınırları belli ve Milli bir Türkiye Cumhuriyetini kurma ve adım adım şeytani tuzaklardan kurtarma başarısını göstermiştir.”
Atatürk bu sayede Kurtuluş mücadelesini daha rahat örgütlemiş… Silah ve Mühimmat temini daha kolay hale gelmiş… Yahudi servetinden ve dünya çapındaki etkinliklerinden istifade edilmiş ve böylece Kurtuluş savaşı en kısa zamanda ve en az zayiatla başarılmıştır.
Cumhuriyetin kurulması ve devrimlerin yapılması aşamalarında, Atatürk’ün yine sabataistlerin farklı mezheplerine mensup dönmelerden oldukça yararlandığı, bunları yakınına aldığı ve özellikle; Türkiye’yi gerçek vatanı gibi gören, Müslüman Türklerle birlikte ve barış içinde yaşamayı hedefleyen, Büyük İsrail’in kurulması hesabına ülkemize hıyanet ve hakaret düşünmeyen, iyi niyetli ve kabiliyetli dönme ve Yahudilerle daha sıkı işbirliği yaptığı; ancak, Abdulhamid’in malum tazyikler ve mecburiyetler sonucu bazı dönmeleri sadrazam ve nazır yaptığı, fakat tahribatlarını önlemek için yetkilerini kısıtlayıp bütün devlet işlerini sırtına aldığı gibi… Atatürk’ün de, güven vermeyen ve hıyanet düşünen bazı dönmeleri, önemli makamlara getirse de, bütün zorlukları ve onların yürütmesi gereken konuları bizzat kendisi yüklenip yaptığı ve oldukça yıprandığı anlaşılmaktadır.
Ve tabi dönmelerin hain takımı da, bu durumun farkındadır. Ve bunun için, Atatürk’ten kurtulma yolları aramaya koyulmuşlar ve “Beni Türk hekimlerine emanet ediniz” demeye mecbur bırakacak biçimde, Mustafa Kemal’i genç sayılacak bir yaşta ve çeşitli ilaçlarla adım adım ölümün kucağına atmışlardır!..
Ama Siyonist Yahudiler, sebataist dönmeler ve masonik merkezler, özellikle ve titizlikle; “Atatürk’ün de kendilerinden olduğu ve Yahudi bir ana babadan doğduğu” imajını vermeye çalışmışlardır. Prof. Yalçın Küçük’ün de işaret ettiği gibi, “Atatürk’ün etiket ve etkinliğinden yararlanmak” için bu yola başvurmuşlardır.
Yukarıda anlatmaya çalıştığımız bazı hedef ve hikmetlerden ötürü, Atatürk’ün de bu türlü ima ve imajlara müdahale etmediği sezilmektedir. Ancak O’nun vefatından sonra, sabataist ve Siyonist merkezlerin Atatürk’ü ve maalesef kendi çıkarlarına uygun şekilde düzenledikleri bir Atatürkçülüğü, çok daha kolay ve yaygın biçimde istismar ettikleri açıktır.
Bu gerçeğe, ileride tekrar değinmek ve delillendirmek üzere, yeniden, “Yahudilerin Türkiye’yi Siyon devleti” yapma heves ve hedefine dönelim:
Yahudi ve dönmelerin yeni vatanı artık Türkiye oluyordu. Gidecek başka yerleri de yoktu.
Ancak Yahudi sıfatıyla, Türkiye’ye sahip çıkma imkânı bulunmuyordu… Dönmelerin, diğer gayrı Müslimlerin ve Anadolu’daki farklı etnik kökenlerin; ortak, oturaklı ve tutarlı bir parolası olmalıydı ve bulundu:
“Türkiye Türklerindir!…”
Bundan Müslüman halk da kuşkulanmayacak, hatta sıcak bakacaktı…
Diğer İttihatçı subaylar gibi, Atatürk’ün de en çok etkilendiği kişilerden birisi olduğu söylenen, ve Osmanlı’ya sığınıp Mustafa Celaleddin adını alarak, orduya girip paşalığa kadar yükselen, Polonya Yahudisi Polgoziç Borzecki “Eski ve yeni Türkler” adlı kitabında, Türklerin tarihin en asil milleti olduğunu, İslamiyet’le bozulduğunu, ama Tanzimat devrimiyle yeniden şahlanıp özüne dönmeye başladığını yazıyordu…
Kendisini Türk Yahudi’si olarak tanımlayan ve Ziya Gökalp’in akıl hocası olan Moiz Kohen bile soyadını değiştirip “Tekinalp” koymuştu!?.
Bu arada Osmanlı üzerindeki baskıları azaltmak ve Avrupa’yı oyalamak niyetiyle; bazı ittihatçı fedai birliklerinin Batı Trakya’yı ele geçirmesiyle “Garbi Trakya Muvakkat Hükümeti” kuruldu. Bayrağı, Cumhurbaşkanı, Genelkurmay Başkanı ve hatta resmi pulu bile vardı… Ve bu Hükümetin geçici Dışişleri Bakanı: Atatürk, İnönü ve Bayar dönemlerinde de, T.C. Dışişleri Bakanlığı yapacak, İzmirli Kapanilerden Evliyazadelerin damadı Dr. Tevfik Rüştü Aras olmuştu!?…
TEŞKİLAT-I MAHSUSA:
Osmanlının ilk istihbarat teşkilatı ve sivil devlet militanları sayılabilecek Teşkilat-ı Mahsusa (Özel Teşkilat) da, yine o dönemlerde ve İttihatçılar eliyle kurulmuştu.
Batı Trakya geçici Hükümetinin oluşmasında da, bu teşkilat önemli görevlerde bulunmuştu.
Birinci Dünya savaşından önce ise, Enver Paşa bu teşkilatı resmiyete sokmuştu.
Mustafa Kemal’in Anadolu’ya gönderilmesinde de Teşkilat-ı Mahsusa’nın önemli bir rolü olmuştu
Şöyle ki; Samsun ve civarındaki Türkler, işgalcilerle işbirliği yapan Rumlara saldırıyordu. İstanbul’daki işgal güçleri bundan rahatsız oluyor ve Hükümetten bunların önlenmesini istiyordu…
Sadrazam Damat Ferit Paşa, Samsun’a; hem İngilizlerin güveneceği, hem de Padişahın ürkmeyeceği birinin gönderilmesi gerektiğini düşünüyordu.
Teşkilat-ı Mahsusa’nın da başı olan Dâhiliye nazırı Mehmet Ali (Gerede) Beyle görüşen; Atatürk’ün okul arkadaşı Ali Fuat’ın (Cebesoy) babası İsmail Fazlı Paşa, Mustafa Kemal’in bu işe çok uygun olduğunu söyledi ve Dâhiliye nazırı da bunu Sultan Vahdettin’e önerdi. Padişah zaten bir ara yaverliğini yürüten Mustafa Kemal’i yakinen tanıyordu ve bunu uygun buldu.
Hemen ardından, o güne kadar hiç bulunmayan 3. Ordu Müfettişliği kuruldu ve Mustafa Kemal çok geniş yetkilerle bu göreve atandı.
Sultan Vahdettin Atatürk’e, hem cep saati, hem de büyük bir servet sayılacak miktarda altın vermişti.
Mustafa Kemal, yalancı ve yalakacı tarihçilerin dediği gibi, öyle kırık bir tekne ile ve tek başına değil, Osmanlı donanmasının en sağlam gemisiyle ve Albay Rafet Bele, Albay Kazım Dirik, Yarbay Arif ( Daha sonra Atatürk’e karşı İzmir Suikastına karıştığı gerekçesiyle asılan ayıcı Arif) Dr. Refik Saydam ve Atatürk’ün yaveri Cevat Abbas gibi yirmiye yakın arkadaşıyla birlikte yola çıkmıştı.
Atatürk’ün Samsun’a gönderilmesine önayak olan…Devamını okumak için tıklayınız.
